غزل فارسی «شراب شهلا» 20 آبانماه 1392

پینَکی می شوم که معتادم

دود تریاک کرده بر بادم

گشته ام غرقِ آبِ دریاها

بینِ طوفان و موج، فریادم

من خُمارِ شرابِ شهلایم

نیست ساقیّ و نیست امدادم

من بُریدم ز قومِ بد چون نوح

کشتی ام؛ بینِ موج، افتادم

بت پرستم از آن دَمی که بُتی

نوچه زان بند کرده آزادم

جان شیرین که خسروپرویز است

کام گیرد چگونه فرهادم؟

لب نهادم بر لب کسی شاهد

من که بیزارِ زُهد و زُهّادم

برچسب‌ها: شوخی با مافنگی ها

+ نوشته شده در  جمعه دوازدهم خرداد ۱۳۹۶ساعت 1:39  توسط شاهد تبریزی(رحیم مویدی)  |