غزل فارسی «خلوتگاهِ سیما» 28 فروردین 1392

خوشا هردم خیالی نغز با چشمانِ شهلایت

خوشا اقبال و دولت کُنجِ خلوتگاهِ سیمایت

چه ساحل هایِ شرجی دارد آن دریای چشمانت

خوشا آبی شدن بر روی ساحل هایِ دریایت

مرا مستانه هردم می کند میخانه یِ چشمت

خوشا دریایِ مِی گشتن در آن چشمانِ زیبایت

به چشمانم تماشا کُن! نظر انداز بر رویم!

اگرچه می بَرَد از رو مرا هر دم تماشایت

عجب ایوان و طاقی دارد آن ویلای چشمانت

بخوابم کاش یکدم رویِ آن ایوانِ ویلایت

نگاهت سجده گاهِ عشق و محرابِ مُصلاّیی ست

دلم خواهد نمازی تا گُزارم در مُصلاّیت

به خالِ وحدتت سوگند! در میخانه ی شاهد

رسیدم بر خدا وقتی که دیدم رویِ شیمایت(1)

---

پاورقی

(1) شیما : زنِ خالدار.

برچسب‌ها: غزلی عاشقانه

+ نوشته شده در  پنجشنبه چهارم خرداد ۱۳۹۶ساعت 9:53  توسط شاهد تبریزی(رحیم مویدی)  |