غزل فارسی «گلاب غنچه» 26 خرداد 1396

ساخت وبلاگ

U ـ U ـ/ U U ـ ـ/ U ـ U ـ/ U U ـ

گُلابِ غنچه ی لب هات را چشیدم دوش

نباتِ شـــــــیریِ پستانِ تو، مکیدم دوش

 

تو را چه زیر و زبر کــــردم و چه بوسیدم

به زیــــرِ تنگِ لحافی به بر کشیدم دوش

 

 لبانِ نازکِ یارم چــــــو بچّه ماری خُرد

چه چنبری زد و گفتا لبت گَزیدم دوش

 

 تو میوه یِ گُنهی بــــــر درختِ مُژگانم

که مثل آدم و حوّا تو را چه چیدم دوش

 

بسا شنا می کردم به بـــحرِ چشمانت

ولی به ساحلِ دریا نمی رسیدم دوش

 

از انتحار زِ آن کـــــوهسارِ گونه ی تو

بــه پرتگاهِ نگاهت همی پریدم دوش

 

چو شاهدا که شنیدم نشسته ای با غیر

همان دم از ســـرِ نفرت، اَزت بُریدم دوش


برچسب‌ها: عاشقانه و نو شاهد تبریزی - شعر و فلسفه...
ما را در سایت شاهد تبریزی - شعر و فلسفه دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : 8shahedtabrizi1 بازدید : 209 تاريخ : سه شنبه 30 خرداد 1396 ساعت: 18:47