U ـ U ـ/ U U ـ ـ/ U ـ U ـ/ U U ـ
گُلابِ غنچه ی لب هات را چشیدم دوش
نباتِ شـــــــیریِ پستانِ تو، مکیدم دوش
تو را چه زیر و زبر کــــردم و چه بوسیدم
به زیــــرِ تنگِ لحافی به بر کشیدم دوش
لبانِ نازکِ یارم چــــــو بچّه ماری خُرد
چه چنبری زد و گفتا لبت گَزیدم دوش
تو میوه یِ گُنهی بــــــر درختِ مُژگانم
که مثل آدم و حوّا تو را چه چیدم دوش
بسا شنا می کردم به بـــحرِ چشمانت
ولی به ساحلِ دریا نمی رسیدم دوش
از انتحار زِ آن کـــــوهسارِ گونه ی تو
بــه پرتگاهِ نگاهت همی پریدم دوش
چو شاهدا که شنیدم نشسته ای با غیر
همان دم از ســـرِ نفرت، اَزت بُریدم دوش
برچسبها: عاشقانه و نو شاهد تبریزی - شعر و فلسفه...
ما را در سایت شاهد تبریزی - شعر و فلسفه دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : 8shahedtabrizi1 بازدید : 209 تاريخ : سه شنبه 30 خرداد 1396 ساعت: 18:47