مثنوی ترکی " شئر" آذر 1395

بیلمیره م هر ده ن نه ده ن من اینجیره م؟

یا کی بوینومدا آغیر بیر زنجیره م

بیلمیره م نئیلیم؟ اَلیم قاندالدادیر(1)

قول ـ قاناد یوخ اوُچماغا، اَل دالدادیر!

بیلمیره م نئیلیم؟ آچیلسین گول لریم؟

سولماسین گولشن آچیلسین گول لریم؟

بیلمیره م نئیلیم حسینا! گؤز یاشیم؟

قان دی قان! شمشیر و دریا ، داغ ـ داشیم!

سسله ییر : «سو!» اوخ دی اوخ باشدان باشا

سو سراب دیر! آز قالیر قولسوز آشا!

باش یاریبدیر گون افق ده، قان دی قان!

خاطرم خونت نریزی ای جهان؟(2)

اود توتوبدور خیمه لر! ایستی! سیجاق!(3)

هاردا گیزلنسین بالام؟ وار بیر بوجاق؟

گر دئسه شیمرون حسینه : «نئیله سین؟»

قاتیلین قورخام شفاعت ائیله سین!!

اود توتوب شعریم یانیر وولکان تکین

توستوسو بیر شعر اولور؛ شئرده ن چکین!

یاندیریب یاخدین منی! سن! ای غزل!

سیندیراللار قوللارین؛ یازما! گؤزه ل!

یاپراغین انگین اَییبدیر میرغضب!

توپراغین رنگی قاچیب؛ قورخور عجب!

کویِ عشقینده ن دئمه! دوستاق! توتوق!(4)

عشق اولوب گؤزده تیکان! لب ده اوُچوُق!

بیر سیزیلتی سیزلاییر : «سس سیز یاشا!»

گَل! قولاق تیکمه! بوُراللار! بیز یاشا!

گون چیخاندا بیر توپورجک تک ده ییر!

جیسمیمه هر اوخلاری تک تک ده ییر!

غونچه لی سالخیم یاتیب قاندا بیتوو!

قانلارین اوستون اؤتوبدور قار ـ قیروو!

قیشلاریم گئتمیر! آغیرلاشماقدادیر!

یوک لریم اَیری گَلیر! آشماقدادیر!

آرزی لار کاخی بوتون ویران اولوب

قارقالاردان، تولکو، بایقوشدان، دولوب!

ایت میریلدیر میلکِ خیسروودا اُلوُر!

دیش ایتیلدیبدیر بئله مئیدان سوُلوُر!

دونیانین مرکزلیغی وحدت تکین

هئی اوُزاقلاشماقدادیر کیثرت تکین!

عالَمین ذاتیندا یوخدور اوُج ـ بوُجاق

گَل هئی آختارما اوُشاق تک بیر قوُجاق!

جیب ده دیر اَل لر؛ باخیشلار چوخ سویوق

توخ قارین چوخ؛ وورسان اَل پارتلار قویوق!

اعدام حؤکمون یازدیلار بولبول لره!

سنگسار حؤکمون، فقیه لر گول لره!

قورخو وار بولبول لره اعدام چیخا

گول لرین ده باغچاسین قاضی ییخا!

بیر اوُزوُن جاددا باشیندا دورموشام

کیف اَلیمده ساعتیم ده قوُرموُشام

قرن لردیر اینتیظاردا بوُردایام

آمماکی روح بابتینده ن اوردایام

باش باشا دیوانه لیک گؤتدو منی

آزما ـ چوخ آزدی منی پؤتدو منی!

بیلمیسن هرده ن نه جور غملر گَلیر

اود وورور آتش سالیر کؤزله بلیر

غوصّه یِ عشقین منی آتدی اودا

قالمیشام یاقیز؛ اولوُب دوستاق اودا(5)

دونموش اَل لر جیب ده دیر! یوخ اَل وئره ن!

پیس قیروو دوشدو؛ اوزولدو ایت هوره ن!

شاهدِ شعریم کیم اولسون دونیادا؟!

دایرِ عئشقیم کیم اولسون گونیادا؟!

پاورقی ها

1 ـ قاندال = دست بند.

2 ـ این بیت به دو زبان سروده شده است. مصرع اوّل به زبان ترکی و مصرع دوّم به زبانِ فارسی است. به این گونه شعر، مُلَمَّع گویند.

3 ـ سیجاق = هُرم. حرارت آتش که از مکانی دور آید.

4 ـ توتوق = بازداشتگاه.

5 ـ در این بیت، صنعت جناسِ تامّ به کار رفته است. در مصرع اول : «اودا» = «اود + ا». در مصرع دوّم، «اودا» به معنی اُتاق است.